گروه دوچرخه سواری آذرخش شیراز

خلاصه گزارش
تاریخ برگزاری: ۲۵ تا ۲۸ تیرماه ۹۴
سرپرست برنامه : آقای رضا علیزاده
مسئول فنی: حسین آبید
تعداد همنوردان: شش نفر
آقایان: رضا علیزاده ، حسین آبید ، وحید کاویانی ، مجید فرزاد فر ، محمد حسین پویان و خانم ستاره زارعی
           
شرح برنامه:
عصر پنج شنبه ۲۵ تیرماه ۹۴ به همراه شش نفر از اعضای گروه آذرخش از ترمینال کاراندیش شیراز با اتوبوس ساری راهی سفری خاطره انگیز شدیم.
پس از صرف شام (کله پاچه) جهت آمادگی بدنی همنوردان در مسیر، صبح روز جمعه ساعت ۹ صبح بعد از عبور از جاده پرترافیک هراز بعد از رودهن و آبعلی در روستای پلور پیاده شدیم.

در آنجا وانت های نیسان و پاترول های زیادی جهت راحتی کوهنوردان برای طی کردن مسیر روستا تا بارگاه دوم وجود داشت. پس از تهیه مقداری مواد غذایی از فروشگاههای پلور با پرداخت حدود ۸۰ هزار تومان مسیر خاکی با شیب تند پلور تا گوسفند سرا و مسجد صاحب الزمان در ارتفاع ۳۰۰۰ متری که حدود ۴۵ دقیقه به طول می انجامید را با وانت نیسان طی کردیم.

هیئت کوهنوردی پلور حدود ۲ کیلومتر از روستا به سمت قله دماوند واقع شده است که با حضور در آنجا راهنمایی های لازم را از آقای حسین پور (رئیس هیئت کوهنوردی پلور) دریافت کرده و پس از پرداخت عوارض به محیط زیست آن منطقه و دریافت چند کیسه زباله حدود ساعت ۱۱ به گوسفند سرا رسیدیم و آنجا پس از صرف صبحانه ساعت ۱۱:۳۰ به سمت بارگاه سوم حرکت کردیم.


در آن روز آفتابی مسیر مسجد تا بارگاه سوم که دارای شیب ملایمی بود را به آرامی ادامه دادیم. تنها در نزدیکی بارگاه سوم با شیب نسبتا تندی مواجه شدیم. لاله های واژگون این مسیر از زیبایی های قابل وصف آنجا بود. پس از ۴ ساعت کوهپیمایی ساعت ۱۶ به بارگاه سوم در ارتفاع ۴۲۰۰ متری رسیده و ساعتی را در آنجا استراحت کرده و ناهار را آنجا خوردیم.کوهنوردان زیادی در بارگاه سوم حضور داشتند و عده زیادی اطراف آنجا چادر زده بودند.

بارگاه سوم دارای امکاناتی از قبیل رستوران، تخت خواب و اتاق خواب مجزا و فروشگاهی کوچک جهت تهیه مواد غذایی بود. آنتن دهی موبایل نسبتا خوب است.

حدود ساعت ۱۸ با همنوردان جهت تمرین هم هوایی حدود یک ساعت تا ارتفاع ۴۵۰۰ متری بالا رفته و از افرادی که در حال برگشت از قله بودند درباره مسیرهای صعود و آب و هوا آنجا مشورت می کردیم. اکثر افراد روز قبل بدلیل بارش برف و بوران و گوگرد خارج شده از دهانه آتش فشان صعود سختی داشتند و این موضوع کمی ما را نگران کرده بود. با این حال عده زیادی انرژی مثبت زیادی را به تیم ۶ نفره ما منتقل کردند تا از نظر روحی برای صعود فردا آماده تر شویم.

ساعت ۲۱ به بارگاه سوم بازگشته ، شش تخت برای آن شب اجاره کردیم تا مجبور نباشم در سرمای آن منطقه کمپ بزنیم و پس از خوردن شامی سبک (سوپ) که از رستوران آنجا تهیه کرده بودیم، ساعت ۲۲ کوله سبک جهت صعود را آماده کرده و با امید فردایی که صعود قله دماوند در آن دیده میشد ، به خواب رفتیم.
صبح ساعت ۳:۳۰ کوله های سنگین خود را در تخت خود در بارگاه سوم گذاشته و با کوله سبک راهی قله شدیم. هوا نسبتا سرد بود و مجبور به پوشیدن کلاه،دستکش ، پلار و گرتکس شدیم و تا چند ساعت با هدلامپ مسیر را طی کردیم.

رفته رفته با روشن شدن هوا و افزایش ارتفاع تراکم ابرها به سمت قله بیشتر شد و خبری از گرم تر شدن هوا نبود و هوا رفته رفته سرد تر شد. در مسیر گروههای زیادی قبل و بعد از ما مسیر صعود به قله را می پیمودند. حضور ۲۰۰ نفر در آن روز در مسیر قله دیده میشد.
صعود به دماوند برای پنج از اعضای تیم ما از جمله من ، برای اولین بار اتفاق می افتاد و من با اتفاقات ، صحنه های جالب و شگفت انگیز و تجربه های نو ای مواجه شدم.
در اینجا مفاهیمی مانند قومیت،جنسیت،زبان،رقابت،شغل،مدرک و خیلی چیزای دیگه تعریفی ندارند و همه تنها کوهنوردند و بر خلاف دنیای مدرن اینجا خبری از انرژی منفی ، نا امیدی و رقابت و … نیست و همه سعی دارند تا تو نیز مانند آنها صعود موفق به قله داشته باشی. اینجا تنها جایی است که میتوان با خیالی آسوده تمام وسایل خود (کوله پشتی و محتویات آن) را در گوشه ای در بارگاه سوم رها کنی و نگران هیچ آسیب و ضرری نباشی. آنجا همه یک هدف و مقصد داشته و سایرین را در طی کردن این مسیر کمک و راهنمایی میکردند. ای کاش که زندگی همیشه در اینجا با این ویژگی ها ادامه داشت. اینجا آرمان شهر من است…
با حمایت و توصیه های سرپرست گروه آقای علیزاده، هر ۶ نفر با فاصله حدود یک متری مسیر را به سمت قله ادامه می دادیم. کلیه برنامه ریزی ها و راهنمایی ها به خوبی توسط ایشون تنظیم شده بود و زمان خوردن و آشامیدن ، استراحت ، نحوه گام برداشتن و نفس کشیدن را بصورت مکرر به ما گوشزد میکردند.
رفته رفته با نزدیک شدن به قله هوا سردتر شده، باد و بوران شدیدتر میشد و مه غلیط دید ما را به حدود ۲۰ متر رسانده بود.
یکی از عواملی که به ما کمک زیادی میکرد که مسیر قله را راحت تر طی کنیم ، انرژی مثبت و روحیه بالای سایر کوهنوردانی بود در حال برگشت از قله بودند و این انرژی را بصورت جملاتی مثبت به ما منتقل میکردند.
سرانجام پس از حدود ۸ ساعت کوهپیمایی در ساعت ۱۱:۳۰ به ارتفاع ۵۶۷۱ متری دماوند رسیدیم. مراسم قله را با شور زیادی برپا کردیم. عکس های را جهت یادگار از آنجا برداشتیم.

بدلیل سردی هوا (حدود منفی ۳ درجه سانتی گراد) ، گرد گوگرد، ورزش شدید باد و مه غلیط حداکثر ده دقیقه در قله ماندیم.
ما که به مقصود رسیده بودیم و انرژی زیادی از این صعود بدست آورده بودیم مسیر برگشت که قسمت زیادی از آن بصورت شن اسکی بود را پیمودیم. ما نیز بطور نا خود آگاه به افرادی که در حال حرکت به سمت قله بودند روحیه و انرژی مثبت میدادیم. شاید این یکی از رسالت های همه ما در آنجا بود.
به دلیل بارش برف و سردتر شدن هوا مجبور به حرکت سریع به سمت بارگاه سوم شدیم که این کم کردن سریع ارتفاع باعث شد یکی از اعضای تیم دچار سردرد و سرگیجه شود که مسیر بازگشت را قدری طولانی تر کرد.

ساعت ۱۶ پس از ۴ ساعت کوپیمایی به بارگاه سوم رسیده و پس از خوردن ناهار بدلیل خستگی زیاد اعضای تیم تصمیم گرفتیم شب را همانجا بمانیم و صبح ساعت ۸ مسیر بازگشت به بارگاه دوم را طی کردیم. حدود ساعت ۱۰:۳۰ به بارگاه دوم رسیده با نیسانی که شب قبل هماهنگ کرده بودیم مسیر شیب دار مسجد تا پلور را در مه غلیط آن منطقه در بارش ریز باران طی کردیم.

از پلور به رودهن، و از آنجا به تهران رفته و از ترمینال جنوب سوار اتوبوس شده و به شیراز بازگشتیم.
از همه اعضای تیم آذرخش بخصوص سرپرست برنامه که بدون حضور ایشان صعود غیر ممکن بود تشکر و قدردانی میکنم.
شماره رئیس هیئت کوهنوردی پلور : اقای حسین پور ۰۹۱۲۱۸۷۹۵۸۰
شماره راننده نیسان جهت طی کردن مسیر پلور تا گوسفند سرا: شکراله ویاری ۰۹۱۱۶۹۰۹۹۰۱
حسین آبید / مرداد ۱۳۹۴
سایر عکسها